Οι πολιτισμένοι Survivors της τηλεοπτικής επιβίωσης Του Γιάννη Δημογιάννη Επιστρέφω στα προλεγόμενα της Ελληνικής έκδοσης της «Άγριας Σκέψης» La Pensée sauvage. Στο σημαντικότερο κατά πολλούς

Η πικροδάφνη του Οδυσσέα 22 του Ιούνη, μέχρι 22 του Ιούλη. Τόσες μέρες, όσο κράτησε και ολόκληρο το ταξίδι. Γιατί τόσο ακριβώς κράτησε η σύναξη

Τάσος Λειβαδίτης – οι εραστές μόνο αγγίζονται Γιάννης Δημογιάννης στη μνήμη του Τάσου Λειβαδίτη Εδώ, σε φυσιολογικές – τέλος πάντων – συνθήκες και η σχέση

Φύλλα αλκαλικά Γλίστρησε και η τελευταία σταγόνα φωτός. Φύλλα αλκαλικά. Εκείνο το απόγευμα, τον διαπέρασε η πιο αλκαλική σταγόνα μοναξιάς. Αυτή που πήγε και στράγγιξε

Δημόσια νοσοκομεία βαράμε κουπί – τα ιδιωτικά; Η ιστορία είναι κομμένη και ραμμένη, όπως ορίζει μία καλοστημένη ιδιωτική μπίζνα. Τα δημόσια νοσοκομεία – και εδώ

Μπορείς να νιώθεις ελεύθερος στην πολιορκία; Δύο αγεφύρωτες, θα λέγαμε, λέξεις. Δύο σημασίες, που θα μπορούσαν να χωρέσουν αυθύπαρκτη, την ανθρώπινη Οδύσσεια. Να συναιρέσουν την

Για ένα κομμάτι ψωμί, δε φτάνει μόνο η δουλειά. Για ένα κομμάτι ψωμί, πρέπει να δώσεις πολλά. Για ένα κομμάτι ψωμί – έχω να πάρω

Κάντε συσσίτια αγάπης – όχι ρερομπούλ σούπες από Γιάννης Δημογιάννης Πριν λίγα χρόνια, η ζωή το έφερε και κατάλαβα πόσο σημαντικά μπορεί να είναι κάποια

Η φωτογραφία σημαδιακή και η ιστορία σημαντική… Σάββατο 14/1, και η πρωινή βροχή αποδείχθηκε τελικά ανήμπορη να σταθεί εμπόδιο, στην προσμονή και την προσδοκία της

Του Γιάννη Δημογιάννη Αόρατος θίασος να περνά, Κώστα Ξαφνικά – άγουρη Άνοιξη – και ακούγεται ο θίασος. Φωνές εξαίσιες, μαχητικές. Το αίμα ποτέ δεν αλλάζει.