Πατέρα – ό,τι δεν πρόλαβα να πω Δύο μονάχα λέξεις. Τις ένιωθα μέσα μου. Ήθελα να στις πω. Είχα ανάγκη να στις πω. Από την

του Γιάννη Δημογιάννη στη δικιά μου Ειρήνη Στην εξαίσια τηλεταινία της πρόωρα χαμένης Τόνιας Μαρκετάκη «Η τιμή και το χρήμα», η άφθαρτη, τότε, φωνή της

Γιατί οι άνδρες να υπερέχουν γλωσσικά; του Γιάννη Δημογιάννη Το μάθημα στη Δημιουργική γραφή διδάχθηκε από αγαπητό καθηγητή και είχε μία πρωτόγνωρη ταυτότητα. Ναι, τελικά,

Η αράχνη και ο παγκόσμιος ιστός… του Γιάννη Δημογιάννη Πριν χρόνια πολλά, είχα κάνει το δρόμο Αθήνα – Γενεύη νερό. Στη Γενεύη με παρακολουθούσε, βλέπεις,

American son – μία κραυγή στο φυλετικό ρατσισμό  του Γιάννη Δημογιάννη Στην ιστορία του κινηματογράφου σπανίζουν οι ταινίες που να πληρούν όλες τις φιλμικές προϋποθέσεις.

  Το Γιουσουρούμ των θρησκευτικών ψευδο-συμβόλων Γιάννης Δημογιάννης Κάτι ήξερε ο καλλιτέχνης, όταν έλεγε «ο διάβολος έχει πολλά παγκάρια»… Και πολλά και απύθμενα, θα έλεγα

Λογοκρίνοντας “τα αεροπλάνα και τα βαπόρια” Του Γιάννη Δημογιάννη  Ο τίτλος θα μπορούσε να αφορά σουρεαλιστική ποιητική συλλογή, εντούτοις «Το βρώμικο ψωμί» κυκλοφορεί σαν δίσκος

Ένας αξέχαστος δημιουργικός μαθητής Το κεφάλαιο όμως του Σικελιανού, είναι αλήθεια πως θα το συσχετίζω ισόβια με μία ανάμνηση από την εικοσαετή μαθητεία μου σαν

Το χαμόγελο της Σιντούρου (σύντομο διήγημα) του Γιάννη Δημογιάννη Από τη στιγμή που η κ.Βούλα έμεινε χήρα, μετά τον αναπάντεχο θάνατο του αγαπημένου της Βαγγέλη,

Οι ανάπηροι στην κρίση Η μέρα της Μαρμότας – Του Γιάννη Δημογιάννη Ξυπνάς. Ξέρεις πως έχεις ένα κάρο υποχρεώσεις. Δεν προλαβαίνεις για τίποτε άλλο και