Η πικροδάφνη του Οδυσσέα 22 του Ιούνη, μέχρι 22 του Ιούλη. Τόσες μέρες, όσο κράτησε και ολόκληρο το ταξίδι. Γιατί τόσο ακριβώς κράτησε η σύναξη
Τάσος Λειβαδίτης – οι εραστές μόνο αγγίζονται Γιάννης Δημογιάννης στη μνήμη του Τάσου Λειβαδίτη Εδώ, σε φυσιολογικές – τέλος πάντων – συνθήκες και η σχέση
Όταν ένας παπάς έτρεφε Μουσουλμάνους «…Μὰ πιὸ πολὺ μιλῶ γιὰ τοὺς ψαράδες Π᾿ ἀφήσανε τὰ δίχτυά τους καὶ πήρανε τὰ βήματά Του Κι ὅταν Αὐτὸς
Η φωτογραφία σημαδιακή και η ιστορία σημαντική… Σάββατο 14/1, και η πρωινή βροχή αποδείχθηκε τελικά ανήμπορη να σταθεί εμπόδιο, στην προσμονή και την προσδοκία της
Συνομιλώντας με τη Σονάτα του Ρίτσου
Φύλλα αλκαλικά Γλίστρησε και η τελευταία σταγόνα φωτός. Εκείνο το απόγευμα, τον διαπέρασε η πιο αλκαλική σταγόνα μοναξιάς. Αυτή που πήγε και στράγγιξε μέχρι και
Οι ανάπηροι στην κρίση Η μέρα της Μαρμότας – Του Γιάννη Δημογιάννη Ξυπνάς. Ξέρεις πως έχεις ένα κάρο υποχρεώσεις. Δεν προλαβαίνεις για τίποτε άλλο και
Δον Κιχώτης – κάπως έτσι την πατήσαμε Το δώρο έφτασε την κατάλληλη στιγμή. Όπως συνηθίζουν, εξάλλου, τα σπάνια δώρα! Θαρρείς και αφουγκράζονται τον παλμό της
Leonardo da Vinci – να σκέφτεσαι ελεύθερα του Γιάννη Δημογιάννη Πράγμα περίεργο το λες. Το αποτύπωμα της εμβληματικής του σκέψης το αγγίζουμε σχεδόν καθημερινά σ’
“Η πολιτιστική και κοινωνική μας… αφασία” Του Γιάννη Δημογιάννη 200 ολόκληρα χρόνια από την αποκατάσταση της εθνικής μας κυριαρχίας, μάς υπενθυμίζει το πιο σύντομο πολιτικό